Simon Carmiggelt

Simon Carmiggelt werd geboren op 7 oktober 1913 in een bovenwoning aan de Loosduinsekade 206 te Den Haag als tweede zoon van Herman Carmiggelt en Jeanne Carmiggelt-Bik. Zijn oudere broer Jan was op 1 januari 1909 geboren.

Vader Herman Carmiggelt, een weinig spraakzame man met een melancholieke inslag, was afkomstig uit een Gelders arbeidersgeslacht. Zijn drang zich geestelijk te ontwikkelen had geen effect op zijn broodwinning: decennialang was hij vertegenwoordiger bij Stegeman & Co Vleeswarenfabriek te Deventer, waarvoor hij per fiets de slagerswinkels rond Den Haag bezocht. Zijn sociaaldemocratische overtuiging behelsde onder meer dat elk individu de taak had zich te ontwikkelen en uit hoofde van die overtuiging las het gezin dagblad Vooruit, de Haagse editie van het sociaaldemocratische dagblad Het Volk. Hierin trof Carmiggelt zijn eerste grote voorbeeld aan: Herman Heijermans' dagelijkse cursiefje, naar de ondertekening met S. Falkland 'Falklandjes' genoemd.

Moeder Jeanne Bik, die een praktische ondernemingslust paarde aan een gevoel voor ironie, was afkomstig uit een familie die werkzaam was in de kledingbranche. Haar vader, Simon Bik, ging als jongen langs de boerderijen rondom Gouda met artikelen uit de herenmodewinkel van zijn vader. Het paar trouwde op 15 juli 1908 en trok toen in de bovenwoning. De kinderen werden naar hun beide grootvaders genoemd: Jan heette voluit Johannes Simon en bij Simon was het eenvoudig andersom. Kort na Simons geboorte verhuisde het gezin naar het Westeinde. Naast het rooms-katholieke ziekenhuis begon Jeanne het Nieuwe Hoeden en Petten Magazijn. Op een steenworp afstand, aan de Geest, had haar vader in 1890 al een hoeden- en pettenwinkel geopend. Jeannes winkel liep zo goed dat het geld in huizen belegd kon worden.

Volgens Carmiggelt zelf had hij zijn verteltalent aan zijn moeder te danken. Haar energieke, kordate, opgewekte en rechtlijnige karakter leek weinig op dat van Carmiggelt; met name ontbrak bij haar de hang naar melancholie, zo typerend voor Carmiggelts werk. Zij vond dan ook niets aan diens Kronkels en kon geen respect opbrengen voor zijn beroep: zelfs toen Carmiggelt allang een beroemd schrijver was, kon ze niet inzien hoe hij ervan kon leven.

Bron: Wikipedia