De filosoof zonder ogen

Amsterdam, Berlijn, Parijs, Londen, Florence: steden van Europa. De kale hoogvlaktes van Spanje, weelderig Oostenrijk, uitgeteerd Estland: landschappen van Europa. Tiepolo, Da Vinci, Vermeer, Bruegel: meesters van Europa. Mei '68, de val van de Muur: politieke geschiedenis van Europa. Meer dan bekend, altijd anders, eeuwig fascinerend.In Nootebooms reisverhalen over Azië overheerst de verwondering, de onoverbrugbare afstand tussen de reiziger en de plaatselijke cultuur. Aan Europa heeft hij eigen herinneringen, een gedeelde geschiedenis met de duur van een leven. De plaatsen die in deze bundel aan het oog voorbijtrekken heeft Nooteboom bezocht en opnieuw bezocht, hij ziet ze veranderen en leert ze door de verandering te bestuderen steeds beter kennen. Maar ook het bekende biedt steeds weer verrassingen. Als geen ander weet Nooteboom onze blik te richten op het incongruente en onze ogen te openen voor poëzie die op onverwachte plaatsen te vinden is: je kunt een verhouding beginnen met een beeld, er zitten adelaars in de monumenten van Hamburg, op een Duits paleisplafond opent zich eeuwige ruimte. Plotseling valt op dat geen volk zich op de televisie zo formeel gedraagt als de Fransen. Nooteboom betreedt Engelse aarde en realiseert zich dat Engeland anders ruikt: er is een geurgrens boven het Kanaal. En Nederland moet wel het land van de oneindigheid zijn, want alleen hier hebben de stations twee kanten.